't Is nu een week geleden en ik had niet gedacht dat het nog zo'n impact op me zou hebben: het overlijden van Walter De Bock. Absoluut ook mijn mentor in de 3 jaar dat ik bij De Morgen op de Brusselse redactie zat en daar 'onder zijn vleugels' gebeten ben geraakt door de research-microbe. Er zit ook best een stevige persoonlijke angel aan die periode met Walter, naar het einde toe redelijk turbulent zelfs, toen ik de goeie zaak verraadde door weg te gaan bij het falen van De Morgen in 1986. Maar 't was om zijn 'erfenis' bij de Tijd te gaan opstarten, met hoogdagen die resulteerden in journalistieke scoops waar ook de naam van de researcher bij werd gezet. Die tijd is al lang verleden ... en het blijft mij mateloos ergeren dat er nu ganse generaties groot worden met een kritiekloos absorberen van wat ze op Google vinden. Met een ganse generatie leraars die geen kaas van online hebben gegeten en kids verplichten zaken op 'Tinternet' op te zoeken zonder hen te leren dat ze bronnen moeten controleren of weten waar iets vandaan komt.
Walter zijn dood heeft geleid tot een paar prachtige in memoriams: ik denk vooral aan die van zijn makker, Paul Goossens en aan de hommage van Walter Pauli. En Hugo Camps.
Vorig jaar ben ik zeer toevallig kunnen aanwezig zijn op een kleine viering van Walter nav het feit dat zijn archief aan de KUL was geschonken. Hij was al zeer ziek en we hadden elkaar ruim 20 jaar niet meer gezien. Dat hij mij herkende en blij was me te zien was een zeer ontroerend moment ... En ook al duurde het moment maar heel even (want hij was zeer moe), de ontroering is gebleven.
Dag Walter.
No comments:
Post a Comment