Springtij

Een zalig weekendje Nieuwpoort achter de rug. Zaterdag perfecte temperatuur of perfect aangekleed, whatever, en te voet, via het oversteekpondje aan de vaargeul, naar Middelkerke, tot aan het Casino. Tweeëneenhalf uur wandelen, dat was letterlijk maanden geleden, sinds ik mijn teen brak. Die had minder last dan de rest van mijn stijve knoken, achteraf bekeken.

Na de wandeling ergens een Grimbergen en garnaalkroketjes gaan eten, met de kusttram naar huis, boodschappen.

Zondag was het zeer stormachtig én springtij, check out the little movie. Waar gisteren nog een pondje ronddobberde en waar we aan de overkant op de kaart hadden gekeken naar de wandelpaden, werd je nu overspoeld. En je mocht de pier niet meer op, pardon, het staketsel. Dat gesloten en volledig overspoelde staketsel zat ook in het avondjournaal ...



Wandeling in de andere richting, ietwat moeizamer in de wind en het opgehoopte zand; toch naar een uitgestorven Oost-Duinkerke, van daar met de tram naar koksijde voor een hapje en boodschappen.

Een zalig weekend, helemaal ge-reboot, en alweer moeten constateren dat mijn grote schat en ik, die 24/7 samen zijn, op werk en thuis, van het ene springtij in het andere spoelen. Dit gaat ook echt nooit meer stuk.